1. Dekoracja ogrodu
Ogród wyściółkowany korą wygląda estetyczniej. Kora tworzy naturalne, eleganckie tło dla roślin. Co ważne, korę można uzupełniać w miarę potrzeby, także w kolejnych latach. Efekt jednorodnego tła zostaje zachowany.
Kora – w roli dekoracyjnego tła – nadaje się do ściółkowania skalniaków, rabat kwiatowych, bylin, ziół, krzewów oraz drzew owocowych i ozdobnych, a także roślin uprawianych w pojemnikach na balkonach i tarasach.
Do ściółkowania małych roślin używa się kory drobnej, zaś do większych – średniej wielkości, grubej. Korę można mieszać z innymi naturalnymi materiałami do ściółkowania, jak np. szyszki.
2. Mniej chwastów
Aby jeszcze bardziej utrudnić chwastom wyrastanie, można na ziemi rozłożyć agrotkaninę albo agrowłókninę (najlepiej czarną, antychwastową), a następnie na nich rozsypać korę. Agrowłókniny i agrotkaniny dodatkowo ograniczają wysychanie ziemi.
Z powierzchni ziemi, przed wysypaniem kory, trzeba usunąć chwasty – ręcznie lub przy pomocy preparatów chwastobójczych. Ściółka w bardzo dużym stopniu zapobiega wyrastaniu kolejnych, niepożądanych roślin. Nie zabezpiecza jednak przed chwastami w pełni, nawet jeśli jest gruba.
3. Ograniczenie podlewania
Ściółka z kory bardzo dobrze chroni ziemię przed zbyt szybkim wysychaniem. Jednocześnie woda swobodnie przez nią przenika w głąb gleby. Dlatego ogrody, gdzie stosuje się ściółkę z kory, podlewa się rzadziej. Czasem nawet wystarczają naturalne opady, jak deszcz czy śnieg.
Ściółkowania potrzebują zwłaszcza rośliny świeżo posadzone, ale też m.in. azalie, lilie, magnolie, mahonie, narcyzy, piwonie, różaneczniki, żywotniki (tuje).
Ściółka z kory z upływem czasu rozkłada się i „znika” z powierzchni ziemi. Jednak pozostaje jako próchnica. To sprawia, że taka gleba lepiej magazynuje wodę.
Ściółkować korą warto także rośliny balkonowe oraz tarasowe, zarówno jednoroczne, jak i wieloletnie.
W ich przypadku kora chroni także przed nadmiernym nagrzewaniem się ziemi w donicach i skrzynkach. Ryzyko więdnięcia roślin wrażliwych na brak wody, jak celozje czy petunie, jest zdecydowanie mniejsze.
W przypadków roślin wieloletnich, uprawianych w pojemnikach, ściółka chroni przed zbyt szybkim wysychaniem ziemi cały rok, także w czasie zimy.
4. Wzbogacanie ziemi
Ściółka z kory stopniowo się rozkłada – to naturalne zjawisko. Szybkość tego procesu zależy m.in. od wielkości kory (wolniej rozkładają się kawałki grube, a szybciej – drobne). Ściółka traci wtedy ozdobny charakter, gdyż „znika” z powierzchni ziemi. Jednak zostaje w ogrodzie w postaci bardzo cennej próchnicy.
Kora jest uboga w składniki pokarmowe. Zawiera mało azotu, fosforu i potasu, ale dużo (około 90%) substancji organicznych. To właśnie z nich tworzy się próchnica. Gdy jest ona w glebie, rośliny lepiej przyswajają składniki z nawozów. Poza tym ziemia próchnicza magazynuje więcej wody, a także zatrzymuje składniki pokarmowe, ograniczając ich wymywanie pod wpływem deszczu czy podlewania. Próchnica stwarza też korzystne środowisko dla dżdżownic, które dodatkowo użyźniają i spulchniają glebę. W takim ogrodzie wszystko rośnie lepiej i zdrowiej.
Podczas procesu rozkładu resztek organicznych, w tym kory, jest potrzebny azot. Dlatego do kompostowania kory dodaje się nawozy zawierające azot, preparaty do kompostowania albo zielone resztki roślin. Jeśli ściółkę wykona się ze świeżej kory, azot będzie pobierany z gleby. To może sprawić, że tego składnika rośliny będą wtedy miały za mało. Rozwiązaniem jest zwiększenie dawek nawozów.
5. Regulowanie odczynu gleby
Kora iglasta ma odczyn kwaśny lub lekko kwaśny. Odczyn kory ma bardzo duże znaczenie, zwłaszcza gdy jest ona przeznaczona do ściółkowania roślin kwaśnolubnych, jak azalia, borówka, magnolia, różanecznik, wrzos, wrzosiec, żurawina. Dlatego do takich roślin najlepiej stosować korę sosnową. Co ważne: ściółka z kory reguluje odczyn ziemi na długi czas.
Kora jest też składnikiem specjalistycznych podłoży, jak ziemia do borówek i roślin kwaśnolubnych, ziemia do iglaków, rododendronów, azalii, wrzosów i wrzośców jak i do żywotników.
Tego typu podłoża – tak jak kora – również regulują odczyn pH ziemi. Dzięki temu rośliny dobrze się ukorzeniają i prawidłowo przyswajają składniki pokarmowe.
6. Ochrona przed mrozem
Ściółka z kory to bardzo skuteczna ochrona zimowa roślin, zarówno uprawianych w gruncie, jak i w pojemnikach. Przede wszystkim zapobiega głębokiemu przemarzaniu ziemi w bezśnieżne zimy.
Na przemarzanie korzeni szczególnie wrażliwe są np. magnolie i pigwy – dlatego zawsze powinny być ściółkowane przed zimą. Rośliny zimozielone zaś, np. iglaki, mahonie, bukszpany czy różaneczniki, gdy ziemia zamarza, nie mogą pobierać wody. Z tego powodu ich igły lub liście schną, żółkną i opadają. Zdarza się, że usychają całe rośliny. Ściółka temu zapobiega.
Ściółkę z kory, która ma chronić przed mrozem, rozkłada się zwykle jesienią. W przypadku roślin zrzucających liście, np. magnolii, dobrym terminem jest koniec listopada lub początek grudnia. Najpierw warto bowiem sprzątnąć opadłe liście, a dopiero potem rozsypać ściółkę. Korę można też rozsypywać zimą, gdy nie ma śniegu.
